พิกุล

หัวข้อ	รายละเอียด
ชื่อสามัญ	Shorea, White meranti
ชื่อทางวิทยาศาสตร์	Mimusops elengi L.
วงศ์	SAPOTACEAE
ชื่อพื้นเมือง	กุน (ภาคใต้), แก้ว (ภาคเหนือ), ซางดง (ลำปาง), พิกุลเขา, พิกุลเถื่อน (นครศรีธรรมราช), พิกุลป่า (สตูล) ตันหยง มะเมา
ลักษณะเด่น	ไม้ต้นขนาดกลาง สูงประมาณ 8-15 ม. เรือนยอดแน่นทึบ เปลือกต้นสีน้ำตาลเทา มีรอยแตกระแหงตามแนวยาว ใบ เป็นใบเดี่ยว เกิดเรียงกันแบบสลับ ลักษณะใบมนเป็นรูปไข่ หรือรูปไข่แกมหอก มีขนาดกว้าง 2-5 ซม. ยาว 5-10 ซม. โคนใบสอบมอน ปลายใบเรียวหรือหยักเป็นติ่ง ดอกเกิดเป็นกระจุกตามง่ามใบและตามยอด มีสีขาวปนเหลือง กลีบรองดอกมี 8 กลีบ เรียงเป็น 2 วง ๆ ละ 8 แฉก ดอกบานมีกลิ่นหอม ออกดอกตลอดปี
สรรพคุณ	ดอกสด แก้ท้องเสีย ดอกแห้ง เป็นยาบำรุงหัวใจ ปวดหัว เจ็บคอ ขับเสมหะ ผลสุก รับประทานแก้ปวดศีรษะและแก้โรคในลำคอและปาก เปลือก ยาอมกลั้วคอ ล้างปาก แก้เหงือกบวม รำมะนาดเมล็ด ตำแล้วใส่ทวารเด็ก แก้โรคท้องผูก ใบ ฆ่าพยาธิ
ข้อควรระวัง	ไม่ควรใช้ในปริมาณที่มากเกินที่กำหนดได้ในตำรับตำรายาต่างๆ และไม่ควรใช้ติดต่อกันเป็นระยะเวลานานจนเกินไป เพราะอาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพได้ สำหรับสตรีมีครรภ์ผู้ป่วยโรคเรื้อรัง และผู้ที่ต้องรับประทานยาต่อเนื่องก่อนจะใช้พิกุลในการช่วยบำบัดรักษาโรค ควรปรึกษาแพทย์ก่อนใช้
บริเวณที่พบ	บึงพระลักษณ์ฝั่งถนนหลังมหาลัย