• พะยอม



    หัวข้อ
    รายละเอียด
    ชื่อสามัญ Shorea, White meranti
    ชื่อทางวิทยาศาสตร์ Shorea roxburghii G.Don
    วงศ์ DIPTEROCARPACEAE
    ชื่อพื้นเมือง กะยอม (เชียงใหม่) ชะยอม (ลาว) กะยอม (อีสาน) ขะยอมดง พะยอมดง (ภาคเหนือ) แคน (ร้อยเอ็ด) เชียง เชี่ยว (กะเหรี่ยง - เชียงใหม่) พะยอม (ภาคกลาง) พะยอมทอง (สุราษฎร์ธานี, ปราจีนบุรี) ยางหยวก (น่าน)
    ลักษณะเด่น

    ลักษณะเด่น : ไม้ต้น สูง 15–25 ม. โคนมีพูพอนตื้น ๆ เปลือกแตกเป็นร่อง มีขนสั้นนุ่มและเกล็ดสีน้ำตาลตามกิ่งอ่อน หูใบ ก้านใบ แผ่นใบด้านล่าง และกลีบเลี้ยงด้านนอก หูใบรูปแถบขนาดเล็ก ใบรูปขอบขนาน ยาว 5–15 ซม. เส้นแขนงใบข้างละ 14–20 เส้น ก้านใบยาว 2–4 ซม. ช่อดอกยาว 3–8 ซม. ช่อแยกแขนงมี 2–4 ดอก ตาดอกเรียวยาว ก้านดอกยาวประมาณ 2 มม. กลีบเลี้ยงรูปสามเหลี่ยม ยาวประมาณ 5 มม. ดอกสีครีม โคนมีปื้นสีชมพู รูปขอบขนานแกมรูปไข่ ยาวได้ถึง 1.2 ซม. เกสรเพศผู้ 15 อัน ก้านชูอับเรณูสั้น อับเรณูเรียวยาวประมาณ 1 มม. รยางค์ยาวประมาณ 1.5 เท่าของอับเรณู รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาว 3–4 มม. ยอดเกสรจัก 3 พู หลอดกลีบเลี้ยงหุ้มผล เกลี้ยง ปีกยาว 3 ปีก ยาว 5–10 ซม. ปีกสั้น 2 ปีก ยาว 3–6 ซม. ผลรูปไข่ ยาว 1.5–2 ซม. ติ่งแหลมยาว 3–5 มม.

    สรรพคุณ ดอก ผสมยาแก้ไข้ และยาหอม แก้ลม บำรุงหัวใจ เปลือกต้น สมานลำไส้ แก้ท้องเดิน
    ข้อควรระวัง ควรใช้ในขนาด และปริมาณที่พอดีที่ได้ระบุไว้ในตำรับตำราต่างๆ ไม่ควรใช้ในขนาดที่มากเกินไป หรือ ใช้ต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลานานจนเกินไปเพราะอาจส่งผลต่อสุขภาพในระยะยาวได้
    บริเวณที่พบ บึงพระลักษณ์ฝั่งถนนหน้าโรงอาหาร